سیارک های اطراف مشتری از منظومه دیگری آمده اند - سارا نوشت

به گزارش سارا نوشت، ستاره شناسان می گویند جمعیت سیارک های موجود در اطراف سیاره مشتری احتمالا متعلق به یک سامانه خورشیدی دیگر هستند که به منظومه شمسی ما مهاجرت نموده اند.

به گزارش سارا نوشت و به نقل از نیواطلس، اخترشناسان طی چند سال گذشته متوجه شده اند که منظومه شمسی ما ممکن است بیشتر از آنچه تصور می کردیم میزبان اجرام بین ستاره ای باشد و اکنون محققان مرکز CNRS در فرانسه و UNESP در برزیل مدارهای عجیب و غریب اجرام موسوم به قنطورس(Centaurs) را ردیابی نموده و دریافته اند که 19 مورد از آنها قبل از اینکه توسط نیروی جاذبه خورشید گیر افتاده باشند، حول ستاره دیگری می گشته اند و از منظومه دیگری سرچشمه گرفته اند.

بنابراین طبق گفته محققان، همه چیز در منظومه شمسی ما در همین جا متولد نشده است. ستاره شناسان در سال 2017 متوجه یک سیارک با مداری عجیب شدند که نشان می داد از فضای بین ستاره ای آمده است.

این سیارک عجیب که به شکل سیگار برگ بود، اوموآموآ(Oumuamua) نام داشت که رصد آن سر و صدای زیادی هم برپا کرد، چرا که در ابتدا تصور می شد یک سفینه متعلق به بیگانگان است. سپس در سال 2019 یک دنباله دار میان ستاره ای به نام بوریسوف(Borisov) رصد شد که آن هم از فضای بین ستاره ای آمده بود.

در حالی که اکنون هر دوی این اجرام در حال خارج شدن از منظومه شمسی هستند، به نظر می رسد بازدیدنمایندگان دیگری وارد منظومه شمسی ما شده اند که فعلا قصد ماندن دارند.

اخترشناسان در سال 2018 کشف کردند که سیارکی موسوم به 2015 BZ509 که بعداً Ka‘epaoka‘awela نامیده شد، در یک منظومه شمسی دیگر متولد شده و اکنون به اقامت دائم در نزدیکی مدار مشتری رسیده است.

اکنون همان تیم کشف نموده است که این سیارک، تنها نیست. آنها محاسبه نموده اند که 19 جرم دیگر احتمالاً از خارج از منظومه شمسی ما آمده اند. این اجرام موسوم به Centaurs در مداری بین سیاره های مشتری و نپتون می چرخند و ویژگی های عجیب و غریبی دارند.

سانتور یا قنطورس در اساطیر یونان به موجودی با پایین تنه ای به شکل اسب و بالا تنه ای به شکل انسان گفته می گردد. برگزیدن این نام برای این اجرام از این واقعیت ناشی می گردد که آنها به نوعی یک تلاقی میان سیارک ها و دنباله دارها هستند. آنها همچنین دارای مدارهای بسیار غیرمعمولی هستند. بعضی از آنها مانند BZ509 بر خلاف جریان رایج ترافیکی در منظومه شمسی حرکت می نمایند و بعضی دیگر نیز با زاویه های عجیب و غریبی گردش می نمایند که آنها را به دیگر اجرام و سیارک های منظومه شمسی دور و نزدیک می نماید.

اخترشناسان برای فهمیدن اینکه چرا آنها تا این حد عجیب عمل می نمایند، از شبیه سازی های رایانه ای برای ردیابی مدارهای آنها استفاده کردند تا دریابند که آنها از کجا آمده اند. نتایج برای 19 عدد از آنها حاکی از این بود که آنها متعلق به منظومه شمسی ما نیستند.

حدود 4.5 میلیارد سال پیش، خورشید ما که تازه متولد شده بود، توسط دیسکی از گرد و غبار و گاز محاصره شده بود که در نهایت به شکل سیارات، قمرها و اجرام دیگر متراکم شد. اغلب سیارک ها و دنباله دارها نیز پس از آن شکل گرفتند، زیرا آنها اساسا بقایای به جا مانده از برخورد اجرام بزرگتر هستند.

اما این 19 سانتور جزو آنها نیستند. این تیم دریافت که در آن موقع، این اجرام در حال چرخش به دور خورشید ما در زاویه ای عمود بر دیسک گرد و غبار بوده اند.

این نشان می دهد که آنها در این منظومه به جهان نیامده اند و قبل از راهی شدن به سمت خورشید ما، در اطراف یک ستاره دیگر تشکیل شده اند.

به همان روشی که سیارک های متولد شده در منظومه شمسی مانند کپسول های زمان حاوی اطلاعات در خصوص چگونگی تولد و تشکیل منظومه شمسی عمل می نمایند، این اجرام نیز می توانند سرنخ هایی در خصوص نحوه شکل گیری سایر منظومه های ستاره ای به ما بدهند.

این مطالعه در مجله MNRAS منتشر شده است.