کشف سرنخ هایی عجیب از تکامل بشر با آنالیز فسیل لمور - سارا نوشت

به گزارش سارا نوشت، وی اضافه نمود: این لمور های منقرض شده با میمون های لمور که امروزه زنده هستند، بسیار تفاوت دارند؛ آن ها بعلاوه شباهت های شگفت انگیزی به میمون ها (monkeys) و بوزینه ها (apes) از جمله انسان ها نشان می دهند.

محققان دانشگاه اوتاگو در نیوزیلند در یک تحقیق اعلام کردند که تجزیه و تحلیل دندان های گونه منقرض شده میمون لمور سرنخ های جالبی را از تکامل انسان آشکار نموده است، این پژوهشگران مدعی شدند میمون لمور شباهت زیادی با فسیل های انسانی نشان می دهد.

به گزارش تارنمای سای تک دیلی، دکتر ایان تاولی (Ian Towle) نویسنده اصلی این گزارش تحقیقاتی گفت: میمون لمور با نام علمی آرکائولمور Archaeolemur که به طور شگفت آوری بزرگ بوده است دارای ویژگی های کالبدشناختی (anatomical) بدیع از جمله فاقد شانه دندانی در جلوی دهان برای تمیزکردن بوده است.

وی اضافه کرد: این لمور های منقرض شده با میمون های لمور که امروزه زنده هستند، بسیار تفاوت دارند؛ آن ها بعلاوه شباهت های شگفت انگیزی به میمون ها (monkeys) و بوزینه ها (apes) از جمله انسان ها نشان می دهند.

این مطالعه که به تازگی در مجله انسان شناسی بیولوژیک آمریکا منتشر شده، با هدف ارزیابی رژیم غذایی آرکائولمور با تجزیه و تحلیل براده برداری در 447 دندان و مقایسه تناوب خردگی دندان ها با سایر گونه های نخستی صورت گرفته است.

نتایج این مقایسه شگفت آور نشان می دهد این لمور های منقرض شده، ساختمان دندانی (dentitions) مشابه بابون ها داشتند، اما الگو های خردگی دندان های آن ها مشابه انسان های فسیلی مانند نئاندرتال ها بوده است.

الگو های خردگی (شکستگی) دندان های آرکائولمور شبیه هیچ یک از پستانداران نخستین زنده نیست؛ دندان های جلویی آن ها شکستگی های قابل توجهی نشان می دهد و اغلب بریدگی های دندانی متعدد روی یک دندان دیده می گردد در عین حال بریدگی بسیار کمی روی دندان های عقبی آن ها وجود دارد.

دکتر تاولی در این زمینه گفت: الگو های شکستگی دندان مشابه درانسان های فسیلی مانند نئاندرتال ها مشاهده شده است، به طور معمول تصور می گردد که در نئاندرتال ها این الگو های شکستگی مربوط به رفتار های استفاده ابزاری (از دندان) است.

این نتایج با تحقیقات قبلی روی آرکائولمور مطابقت دارد، به خصوص شواهدی که نشان می دهد دندان های جلویی بزرگ و محکم آن ها ممکن است برای خوردن غذا های حاوی مواد سفت و سخت استفاده شده باشد.

دکتر تاولی بر این گمان است که این مطالعه احتمال شگفت انگیزی را مطرح نموده است که ابزار های سنگی لزوما اندازه بالای شکستگی روی دندان های نئاندرتال را شرح نمی دهند.

به گفته وی، آرکائولمور الگو های شکستگی دندانی مشابهی را نشان می دهد با این حال هیچ مدرکی وجود ندارد که بیانگر این باشد، آن ها قادر به فراوری چنین ابزاری بوده یا از آن ها استفاده نموده باشند. مطالعه پستانداران نخستی منقرض شده نه تنها بینش مهمی در خصوص رژیم غذایی و رفتار آن ها ارائه می دهد، بلکه تاریخچه تکاملی ما را نیز روشن می سازد.

با توجه به همپوشانی در شکل جمجمه و دندان و شباهت های بالقوه در رژیم غذایی و رفتار، شاید تعجب آور نباشد که آرکائولمور زمانی که بیش از 100 سال پیش برای اولین بار در ماداگاسکار کشف شد تصور بر این بود که یک بوزینه (ape) است.

به گفته دکتر تاولی، آرکائولمور نمونه ای درخشان از تکامل همگرا است که شباهت های قابل توجهی به میمون ها و بوزینه ها نشان می دهد.