مشکل ویزا تکواندوکاران بزرگ نمایی شد، امتیازی که نادیده گرفته شد - سارا نوشت

به گزارش سارا نوشت، تیم ملی تکواندو ایران بیست و چهارمین دوره رقابتهای قهرمانی دنیا را با شکست و ناکامی پشت سرگذاشت. کسب دو مدال نقره، یک برنز و ایستادن در خانه دوازدهم جدول رده بندی، یعنی شکستی تلخ در سال قبل از المپیک، در این خصوص با حسن ملکی سرمربی پیشین تیم ملی تکواندو در مورد دلایل ثبت این نتیجه ضعیف تبادل نظر کردیم.

حسن ملکی به سارا نوشت گفت: نتایجی که در رقابتهای قهرمانی دنیا به میزبانی منچستر رقم خورد برای کادر فنی و مدیران فدراسیون هم راضی کننده بود و در این مدت دوستان منتقد مطالبی را بیان کردند که مسئولان فدراسیون هم مطالبی را در توجیه این نتایج ضعیف ارائه نمودند. بنده سعی کردم زمانی از اتمام مسابقات بگذرد تا بتوانم بدون تعصب و به دور از احساسات در این مورد اظهار نظر کنم.

صادر نشدن ویزا را بزرگ جلوه دادند

وی اضافه کرد: آنچه مسلم است اینکه برای پیروزیت در هر کاری می بایست، ابزار آن وجود داشته باشد و سپس برای آن برنامه ریزی کرد و به مرحله اجرا در آورد. بنابراین باید دید که آیا ابزار لازم برای آماده سازی تیم ملی مهیا بود و این نتایج حاصل شد یا خیر. تا آنجا که بنده آگاه هستم مسابقات انتخابی بر اساس عدالت و با شفافیت خاصی انجام و بهترین نفرات برای عضویت تیم ملی گزینش شده و تمرینات نیز بر اساس طراحی تمرین که از قبل اجرا شده بود زیر نظر کادر فنی برگزار گردید. پس چرا نتایج مورد قبول جامعه تکواندو قرار نگرفت و به قولی بدترین نتایج دو دهه اخیر تکواندو رقم خورد؟

ملکی ادامه داد: بزرگترین چالش از منظر مدیران و کادر فنی تیم ملی قبل از آغاز مسابقات عدم صدور ویزا از جانب کشور برگزار کننده یعنی انگلستان بود! اما آیا واقعاً اینگونه بوده؟ بسیاری از کارشناسان معتقدند مدیران فدراسیون با تصور اینکه پیروز به کسب نتیجه مورد قبول جامعه تکواندو نشوند، این چالش را دستاویز قرار داده و به نوعی با بزرگ نمایی صادر نشدن ویزا، فرار رو به جلو نموده تا در صورت عدم کسب نتیجه خود را طلبکار جلوه دهند و ظاهراً چنین کردند.

طرح یک سوال مهم

این کارشناس تکواندو با طرح این سوال که چرا درباره امتیازی که فقط به ایران تعلق گرفت حرفی در میان نیست؟ گفت: اینکه هادی پور عزیز پس از اتمام وزن کشی به منچستر می رسد و به گفته سرمربی محترم تیم ملی با اسرار ایشان و جناب پولادگر مسئولین برگزاری مسابقات موافقت می کنند ایشان روز بعد وزن کشی کند امتیاز ویژه ای است که به هیچ کشوری تعلق نگرفته است. من به یاد دارم در سال 80 که بنده سرمربی تیم پرسپولیس بودم تیم ما با مشقت فراوان نیم ساعت پس از اتمام وزنکشی به سالن مسابقات رسید و هرچه اصرار کردیم اجازه وزن کشی به ما ندادند در حالی که ما گناهکار نبودیم و قطار دیگری وجود نداشت که ما زودتر حرکت کنیم. این مورد را برای نمونه عرض می کنم تا بدانیم فدراسیون ما هم حاضر نبوده و نیست حتی به تیم های خودی چنین امتیازی بدهد.

مربیان بین المللی خروجی ندارند

سرمربی پیشین تیم ملی ادامه داد: زمانیکه جناب آقای عسگری به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب و مشغول به کار شد در مسابقات قهرمانی آسیا نایب قهرمان و در بازی های آسیایی جاکارتا با کسب دو مدال طلا و یک نقره و یک برنز به مقام قهرمانی رسیدند. آنچه حائز اهمیت است اینکه متأسفانه تکواندو کشور به قدری کوچک شده است که دو مدال طلا و یک نقره حاصل دسترنج مربی گمنامی است که در یک شهرستان کوچک با جان و دل و از روی علاقه بهترین قهرمانان را تحویل می دهد در حالی که فدراسیون تکواندو بالغ بر بالای 1000 مربی بین المللی دارد اما هیچ خروجی بین المللی وجود ندارد.

تیم فلاحی راد قهرمان بازی ها شد

وی اضافه کرد: در واقع تیم تکواندو استاد فلاحی راد به این عنوان دست یافته که البته باید به این استاد عزیز و شاگردان غیرتمندش تبریک گفت. اما آنچه منتقدین در ارتباط با عدم مدیریت در رأس فدراسیون عنوان می کنند دقیقاً در اینجا آشکار می گردد که چرا تکواندو کشور به چنین روزی دچار شده که نمی تواند از پشتوانه خوبی برخوردار باشد. البته به قول منتقدین مسئولین استعدادیابی می کنند تا آنها را نابود کنند. فرزان عاشورزاده و ابوالفضل یعقوبی نمونه های شاخص آن هستند. قهرمانانی که خیلی زود ظهور کردند و متأسفانه در جوانی دچار افول شدند.

ملکی ادامه داد: نمونه دیگر اینکه سرمربی محترم تیم ملی اعلام می کند از هشت عضو تیم ملی پنج نفر آنان برای اولین بار است که در مسابقات دنیای شرکت می کنند. سوال این است که چرا تکواندویی که مدعی قهرمانی دنیا است باید اعضایش فاقد تجربه باشند؟ چرا در سالهای گذشته پشتوانه سازی مناسب صورت نگرفته است؟ بعد از مسابقات دنیای 2017 موجو مهدی بی باک سرمربی محترم تیم ملی می فرمایند در وزن هشتم هیچ بازیکنی ندارم که جایگزین سجاد مردانی نمایم و مجبورم از ایشان استفاده کنم آیا این فاجعه نیست؟

خروجی لیگ چیست؟

سرمربی پیشین تیم ملی ادامه داد: یکی از مواردی که فدراسیون نشینان به آن افتخار می کنند و آن را بزرگ جلوه می دهند و سند افتخار خود می دانند برگزاری منظم لیگ در رده های سنی مختلف است و مدعی بوده و هستند که از دل لیگ می توان پشتوانه سازی کرد اما سوال این است کدام پشتوانه؟ شما به کشورهای کره جنوبی، روسیه، چین، انگلیس و… توجه کنید آیا این کشورها لیگ دارند؟ پس چگونه است که آنها از نظر رتبه بندی در مسابقات دنیای بالاتر از ما قرار می گیرند؟ این لیگ چه فایده ای می تواند داشته باشد؟ آیا این موارد به مدیریت سنتی و نخ نمای فدراسیون مربوط نمی گردد؟

چرا کسی دعوت عسگری را قبول نکرد؟

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: بنا نداشتم وارد حیطه فنی تیم ملی شوم. زیرا از زمانیکه آقای عسگری مسئولیت فنی تیم ملی را عهده دار شدند هرگز از ایشان انتقاد نکردم. تمایل داشتم ایشان با فراغ بال و به دور از هرگونه هیاهو و حاشیه ای فعالیت کنند و پیروز گردند و در این راه مورد هجمه بسیاری از دوستان چه در صفحه شخصی و یا اجتماعی قرار گرفتم.

ملکی ادامه داد: ایشان در مصاحبه اخیرشان به مواردی اشاره فرمودند که قدری قابل تأمل است. وی عنوان نموده بارها از منتقدین دعوت کردم به اردو بیایند و نقطه نظراتشان را اعلام کنند اما هیچکس نیامد. این درست نقطه ای است که ایشان باید بیشتر بدان توجه کنند که چرا نیامدند؟! دوست عزیز دعوت شما همانند مثلی می ماند که یک آدم زورگو شخصی را از منزلش بیرون کند و کس دیگری را جایگزین نماید و حال آن شخص از مظلوم بخواهد او را هدایت کند که چگونه در آن منزل بخوبی زندگی کند. آیا این شدنی است؟ ضمناً به قول رئیس محترم فدراسیون تعداد منتقدین از انگشتان یک دست تجاوز نمی کند آیا بهتر نبود شخصاً با منتقدین تماس می گرفتید و از آنان دعوت می کردید. آیا اینگونه مؤدبانه و محترمانه تر نبود؟

زنگ خطر قبل از المپیک

در سرانجام خدمت مدیران محترم فدراسیون تکواندو عرض می کنم همچنانکه شما به راحتی به پیشکسوتان، قهرمانان و مربیانی که با زحمات فراوان شاگرد پرورش می دهند ظلم نموده و حق آنها را تضییع می کنید در جای دیگر با شما چنین می کنند. پس آه و ناله برای چه؟ من مطمئن هستم تا زمانیکه مدیران فعلی بر مسند کار هستند تیم ملی هرگز و هرگز پیروز نخواهد شد. این یک هشدار جدی و زنگ خطری است که قهرمانان ملی پوش ما به وسیله رنکینگ حداکثر با یک نفر و شاید یک نفر هم به وسیله سهمیه قاره ای پیروز به حضور در المپیک شوند و این به کادر فنی فعلی و گذشته و آینده و قهرمانان تکواندو ارتباط ندارد. زیرا آه و نفرین بسیاری پشت آن است. آه و ناله کسانی که مورد ظلم واقع شده اند و خداوند وعده داده که از حق خود خواهد گذشت اما از حق الناس نخواهد گذشت.

می گویند اگر خواستید کشوری را نابود کنید نیازی به لشگر کشی و… نیست بلکه کافی است کارهای کوچک را به آدم های بزرگ و کارهای بزرگ را به آدم های کوچک بدهید تا به دست خود کشورشان را نابود کنند. حال حکایت فدراسیون تکواندو به اینگونه است که در سالهای اخیر با آن روبرو هستیم.